همیشه تو بچگی وقتی با دوستمون یا اطرافیانمون دعوامون میشد میگفتیم قهر قهر تا روز قیامت دو دقیقه بعد شعر آشتی آشتی آشتی فردا میریم تو کشتی رو میخوندیم ،دنیای بچگی دنیای پاک و بی کینه ای بود.
بزرگ شدن و گذر زمان چه بلا ها که سر آدم ها نمیاره ، دیگه واژه قهر همون قهر دو دقیقه ای نیست ،گاهی وقت ها دست خودمون هم نیست ، بدون اینکه فکر کنیم قهر میکنیم اگه چیزی مطابق میلمون نباشه قهر میکنیم ، یه جور اعلام مخالفت هستش.
قهر کردن امری طبیعی هستش ولی به شرطی که گذر زمان باعث نشه دچار حس تنفر نسبت به فرد مقابل بشیم و اونقدر به این کار اعتیاد پیدا کنیم که بشه کار هر روزمون و بلای جونمون ، یکی از ذلیل ترین کارهاست آدم های ضعیف و ناتوان قهر می کنند.
اجازه ندیم قهرها طولانی بشن، چرا که همیشه شکافهای بزرگ از شکافی کوچک نشات میگیرن .
ادامه مطلب آثار سوء قهر کردن